Współczesny ideał piękna kobiecego zaleca, aby pierś była eksponowana we wszystkich sytuacjach, zarówno w ubiorze, jak i sauté. Dlatego musi być estetyczna. Poza tym biust jest również wyznacznikiem atrakcyjności seksualnej kobiety. Postęp w chirurgii plastycznej oraz sposobach modelowania kobiecego ciała powoduje wzrost zainteresowania chirurgicznymi metodami osiągania ideału.

!UWAGA! Artykuł zawiera zdjęcia z sali operacyjnej !

Stół z narzędziami do operacji powiększenia piersi

W przypadku niedorozwoju piersi, kobiety z reguły nie chcą bardzo dużego biustu, lecz decydują się raczej na piersi, które miałyby rozmiar i proporcje odpowiednie do figury.

Istnieją i istniały trzy główne sposoby powiększania:
1. materiały podawane jako iniekcje do piersi np.: parafina lub silikon, oczywiście zaniechane z powodu ciężkich powikłań;
2. implanty (wypełnione alkoholem, olejem, polieterem, polimetanem, polipropylenem i silikonem);
3. autogenne tkanki takie jak: tłuszcz, przeszczepy skórno-tłuszczowe, sieć z brzucha –  obecnie jednak nie stosuje się ich ze względu na nieprzewidywalne rezultaty.

 

Implant w zanurzony w betadynie (środku dezynfekującym)Przed operacją należy przeprowadzić wywiad dotyczący:
– poprzednich problemów z piersią,
– ciąży i ich wpływu na pierś,
– zmian piersi przy menstruacji, takich jak: ból, obrzęk, powiększenie, wydzielina z brodawki, nieprawidłowe krwawienia,
– obecnie stosowanych leków,
– alergii,
– zabiegów chirurgicznych i powikłań,
– zachorowań na raka piersi w rodzinie.

Potem należy przeprowadzić dokładne badanie pacjentki. Trzeba też ustalić, jakiego rozmiaru piersi oczekuje się po operacji. Przeciwwskazania to: nieodpowiednia motywacja i cel, poważne schorzenia psychologiczne.
Przed operacją należy odstawić aspirynę i wykluczyć wszelkie infekcje. Zazwyczaj dożylnie podaje się antybiotyk, choć niekiedy pacjentka może przyjąć go jeszcze w domu – doustnie. Po operacji również  profilaktycznie – antybiotyk podawany jest dożylnie, lub po wypisaniu pacjentki do domu – doustnie.
U pacjentek powyżej 40 roku życia  przed operacją trzeba wykonać mammografię.

 

Technika operacyjnaPrzygotowanie kieszeni

Cięcia:
• w rowku podsutkowym (operacja jest wtedy prostsza, ale blizna może być bardziej widoczna, zwykle czterocentymetrowe cięcie jest wystarczające);
• wokół otoczki sutka (blizna jest bardziej ukryta, ale trudniej wprowadzić implant, czas operacji ulega wydłużeniu; cięcie takie nie może być przeprowadzone u pacjentek z małą otoczką; zagrożenia to: bakteryjne zanieczyszczenia rany, tworzenie torbieli, mikrozwapnienia);
• pod pachą (górny dostęp, przy którym wymagane jest specjalne oprzyrządowanie; mogą się zdarzyć problemy natury estetycznej, np. niesymetryczne kieszenie, istnieje też możliwość uszkodzenia mięśnia międzyżebrowo-ramiennego i powstania zakrzepień żyły podobojczykowej).

Lokalizacja implantu: Wprowadzanie implantu pod mięsień
– pod gruczołem (powstaje torebka),
– pod mięśniem (zwłaszcza u kobiet szczupłych z cienką skórą); unika się  wtedy zmian czucia brodawki, nie ma kontaktu z gruczołem, daje lepszą interpretację mammografii, jest łatwiejsza do przeprowadzenia i mniej krwawa.

Typy implantów:
– w kształcie dysku lub kropli (anatomiczne); te mogą powodować trudności z odpowiednim umieszczeniem w dużej kieszeni i mogą ulec przemieszczeniu w złych kieszeniach,
– różnego rodzaju implanty silikonowe, np:
– implanty z możliwością dopełnienia po operacji (korzystne zwłaszcza przy leczeniu asymetrii piersi);
– implanty pokryte polimetanem (dają mniejszy Prawy implant jest już na swoim miejscuwskaźnik torebki uciskowej powstającej niekiedy wokół implantu, który wtedy twardnieje, co jest oczywiście zjawiskiem niepożądanym; częściej jednak dochodzi  do reakcji organizmu na ciało obce i reakcji samego wszczepionego już implantu; ponieważ implanty tego typu są sztywniejsze, wymagają większego otworu, więc i blizna jest większa.
Po operacji praktykuje się unieruchomienie piersi biustonoszem i pasem od góry oraz masaże.

Możliwe powikłania:
– nagromadzenie płynu (przy starych typach implantów)
– krwiaki (< 2%)
– zmiany czucia (przemijające)
– infekcja (2-4 %) czasami wymaga wyjęcia implantu
– blizny
– asymetria (przy nierównych kieszeniach)
– wyczuwanie implantu (przez blizny lub zdrową skórę, najczęściej z powodu infekcji i pofałdowania implantu)
– nieregularności konturu (mała kieszeń lub torebka)
– torebka uciskowa (powstaje najczęściej między 4-8 miesiącem od wszczepienia)

Trzeba zdawać sobie sprawę, że powyższy tekst jest tylko prześlizgnięciem sie po interesującym, ale trudnym, bo kontrowersyjnym i budzącym wiele emocji temacie. W zawód chirurga plastycznego zajmującego się modelowaniem piersi wpisane jest też ryzyko, że nie każda pacjentka wyjdzie z kliniki zadowolona. Czasem ocena dokonań lekarza jest diametralnie różna: od strony medycznej wszystko jest w porządku, ale inne były wyobrażenia pacjentki. Czasem też, niestety, zawinić może lekarz…

W następnym numerze zamieszczona zostanie opinia pacjentki, u której po operacji nastąpiły powikłania.