Horyzont jest polepiony.
Nie ma różnicy między czymkolwiek.
Bezdomnie zamknięci w białym pudełku

jesteśmy tylko częścią bezwładu,
wyrywamy fragmenty, zlepiamy je znowu
w całość. Powoli dożywamy samobójstwa.

Dopiero po przedawkowaniu świata
widzisz, że nie jest ważne czy żyjesz
wyłącznie czy rozumiesz.